De afgelopen 2 jaar val ik regelmatig in bij kinderdagverblijven en mag ik daar helpen bij de ontwikkeling van kinderen in de leeftijd van 0 tot 4 jaar. Als man ben ik in die wereld een uitzondering. Vele ouders zijn er zelfs bang van, omdat een aantal gestoorde figuren vele levens hebben verwoest door kinderen te mishandelen. Toch vind ik het werk erg leuk, past het bij me (ook de minder leuke kanten, zoals vieze luiers 😉 ) en zie ik dat de meeste collega’s, kinderen En ouders het geweldig vinden als ik er ben. Daarom word ik ook erg verdrietig als ik word weggestuurd of opdrachten worden geannuleerd, alleen maar omdat ik man ben. Zo ook laatst weer, toen ik belde of de opdracht wel door kon gaan in Bussum op een kdv. “Nee”, zeiden ze “wij willen geen mannen op het kdv, alleen op de bso”. En zo ontstond het volgende gedicht:
Ik zie de poster nog zo voor me:
een jonge vrouw, met een lasmasker op.
Een meisje dat voor de techniek koos?
De wereld op zijn kop.
We zijn er nog niet helemaal,
sommige mannen vinden dat nog steeds maar stom.
Zij zien een vrouw als zwak,
voor techniek veel te dom.
Maar de meeste mensen weten:
techniek is voor man en vrouw.
De één is goed in boeken,
de ander steekt liever zijn of haar handen uit de mouw.
Ik zie de poster nog niet,
een jonge man, met een baby in zijn armen,
die een flesje geeft,
en de baby met zijn liefde mag verwarmen.
We zijn er nog niet helemaal,
soms is er een vrouw die vindt:
“Een vrouw én een man die zorgen voor kleine mensen,
dat is nodig voor ieder kind”.
Dus ik hoop,
dat ik die poster tegenkom, vandaag of morgen,
want net zoals in het voorbeeld van de techniek,
is de één goed in klussen, en de ander in liefdevol verzorgen.